Echo serca płodu
Dlaczego echo serca płodu jest tak ważne?
Serce płodu bije znacznie szybciej niż u dorosłego człowieka. Osiąga bowiem nawet 140-160 uderzeń na minutę. Pod względem anatomicznym jest również dość złożone. Wady serca są najczęstszymi schorzeniami wykrywanymi u noworodków, dlatego tak ważne jest ich diagnozowanie jeszcze w trakcie ciąży. Do oceny stanu serca płodu stosuje się echokardiografię.
Kobiety, które decydują się na wykonanie tego badania u nienarodzonego jeszcze dziecka czują większy komfort psychiczny i mogą ze spokojem czekać na rozwiązanie. Ponadto warto pamiętać, że wiele wrodzonych wad serca można obecnie operować w momencie, gdy dziecko znajduje się jeszcze w brzuchu mamy. W pozostałych przypadkach wiedza na temat obecności takiej wady pozwala zorganizować odpowiednią opiekę neonatologiczną tuż po narodzinach. Badania tego nie wykonuje się rutynowo u wszystkich przyszłych mam, niemiej jednak warto się na nie zdecydować, ponieważ wykrywa wady serca, których standardowe badania prenatalne nie są w stanie rozpoznać. Echo serca płodu nie służy bowiem wyłącznie do wykrywania dużych i najczęstszych wad, które przeważnie są widoczne właśnie w trakcie zwykłego badania prenatalnego. Echo serca płodu jest tak ważne, ponieważ wykrywa drobne wady, niemożliwe do wyłapania podczas standardowej diagnostyki. Bywa też, że lekarz, że lekarz z mniejszym doświadczeniem lub brakiem umiejętności w diagnostyce wad serca ich po prostu nie zauważy. Poza tym nie zawsze będą to wady wrodzone. Czasem obserwujemy zaburzenia przepływu krwi spowodowane poszerzeniem lub zwężeniem jakiegoś naczynia.
Eksperckie podejście w Serafin Clinic Gliwice
Serafin Clinic Gliwice to Klinika dla Kobiet na Śląsku. Nasz zespół tworzą doświadczeni lekarze różnych specjalizacji, którzy stale podnoszą swoje kompetencje na szkoleniach w kraju i za granicą. Posiadamy także najnowocześniejsze zaplecze sprzętowe, dzięki czemu możemy oferować kompleksową opiekę medyczną, w tym zaawansowaną diagnostykę i nowoczesne metody leczenia. Nasza misja to zapewnienie pacjentkom najwyższego poziomu opieki zdrowotnej, z naciskiem na komfort, bezpieczeństwo i indywidualne podejście do każdej pacjentki.
Kto może wykonywać echo serca płodu?
Echo serca płodu mogą wykonywać wyłącznie lekarze po przebytym długim i bardzo specjalistycznym szkoleniu, którzy mają za sobą wielogodzinne wykłady oraz zdali stosowny egzamin, otrzymując tym samym certyfikat uprawniający do wykonywania echa serca. W Serafin Clinic w Gliwicach badanie to wykonuje ceniona przez ginekologów i perinatologów w całej Polsce – guru echokardiografii płodowej – dr hab. n. med. Agata Włoch. Pani Doktor to wybitny specjalista kardiologii prenatalnej, ultrasonografii położniczej oraz echokardiografii, posiadająca Certyfikat Sekcji Echokardiografii i Kardiologii Płodowej Polskiego Towarzystwa Ultrasonograficznej. Jest także adiunktem Oddziału Klinicznego Ginekologii i Położnictwa na Śląskim Uniwersytecie Medycznym w Katowicach na Wydziale Nauk o Zdrowiu w Szpitalu Miejskim w Rudzie Śląskiej. Dr Włoch jako ekspert w zakresie kardiologii prenatalnej, ultrasonografii położniczej oraz echokardiografii od wielu lat jest zapraszana do prowadzenia wykładów na krajowych i zagranicznych zjazdach oraz kongresach medycznych w tej tematyce, To autorka oraz współautorka wielu publikacji medycznych. Swoją ogromną wiedzę i doświadczenie Pani Doktor wykorzystuje w codziennej pracy z pacjentkami w Serafin Clinic w Gliwicach, wykonując badania echokardiograficzne płodu (ciąże pojedyncze i wielopłodowe).
Czym serce płodu różni się od serca noworodka?
Serce płodu wyposażone jest w pewne struktury, które zanikają wraz z narodzinami dziecka. Ich obecność jest niezbędna, aby układ krążenia płodu mógł działać prawidłowo. Do takich struktur zaliczamy chociażby przewód tętniczy Botalla, który normalnie powinien obkurczyć się i zarosnąć już u kilkudniowego noworodka, albo otwór owalny w przegrodzie międzyprzedsionkowej łączący ze sobą oba przedsionki, który zamyka się przeważnie 2-3 miesiące po porodzie. Przedwczesne lub odwrotnie – zbyt późne – zamknięcie się tych struktur może być przyczyną zaburzeń pracy serca i układu krążenia.
Jak zbudowane jest serce płodu?
Układ sercowo-naczyniowy rozwija się jako pierwszy z głównych układów już około połowy trzeciego tygodnia ciąży, a serce zaczyna pracować od początku czwartego tygodnia. Pierwsze zawiązki serca ujawniają się już 18-19 dnia po zapłodnieniu. Jest to wiec proces bardzo dynamiczny, co ma swoje uzasadnienie. Rozwijający się zarodek nie potrafi bowiem pobierać substancji odżywczych poprzez prostą dyfuzję. Potrzebuje więc zdecydowanie bardziej wydajnych mechanizmów dostarczania tlenu i substancji odżywczych z krwi matki, a także usuwania dwutlenku węgla i produktów przemiany materii.
Podczas rozwoju serca tworzą się naczynia krwionośne oraz krew. Około 22. dnia po zapłodnieniu zaczyna się kurczyć cewa sercowa, która powstaje z mezodermalnej płytki. Początkowo ma formę płaskiej struktury, a następnie przekształca się w wydłużoną cewę sercową, dzielącą się na trzy części: przedsionek, komorę i opuszkę. Proces ten prowadzi do powstania pięciu segmentów: zatoki żylnej, przedsionka, komory, opuszki serca oraz pnia tętniczego.
Cewa sercowa wygina się najpierw w kształt litery S, a następnie U, co jest kluczowe dla jej prawidłowego rozwoju. W wyniku tego skręcania koniuszek serca znajduje się po lewej stronie. Odchylenia od tego procesu mogą prowadzić do wad, takich jak L-transpozycja lub dekstrokardia.
Po zakończeniu skręcania, serce zarodka przypomina serce dorosłego. W górnej części znajduje się pień tętniczy, a w dolnej komory. Między 4. a 5. tygodniem życia płodowego, w przedsionkach zaczynają powstawać przegrody. Najpierw formuje się przegroda pierwotna, która stopniowo zamyka otwór pierwszy, dzieląc przedsionki na prawą i lewą część. W miarę dalszego rozwoju powstaje przegroda wtórna, która działa jak “dach” nad otworem wtórnym, umożliwiając przepływ krwi.
Po narodzinach dziecka wzrasta ciśnienie w lewym przedsionku, co prowadzi do zamknięcia przepływu krwi między przedsionkami. Zwykle przegroda zamyka się kilka dni po urodzeniu, jednak u około 20% dzieci może pozostać otwarta, co skutkuje wadą serca.
Układ przewodzący serca
W trakcie rozwoju serca tworzą się pierścienie wyspecjalizowanej tkanki bodźcoprzewodzącej, które łączą się w węzeł przedsionkowo-komorowy oraz włókna Purkinjego. Rozwój rozrusznika serca rozpoczyna się około 21. dnia po zapłodnieniu. Na początku węzeł zatokowy znajduje się w ogonowej części lewej cewy sercowej, a następnie przemieszcza się do zatoki żylnej.
Od 5. tygodnia, po włączeniu zatoki żylnej do prawego przedsionka, węzeł ten staje się węzłem zatokowo-przedsionkowym. Kilka dni później powstaje węzeł przedsionkowo-komorowy w przegrodzie międzykomorowej. Impulsy skurczowe są przewodzone do komór serca przez pęczek Hisa (pęczek przedsionkowo-komorowy) i włókna Purkinjego.
Niekiedy w procesie różnicowania układu przewodzącego dochodzi do zaburzeń, co może prowadzić do wystąpienia dodatkowych skurczów serca u płodu. Takie zjawisko jest zazwyczaj przejściowe. Dodatkowe skurcze występują u około 10% płodów i mogą być spowodowane obecnością ektopicznej tkanki bodźcotwórczej lub stosunkowo długiej zastawki otworu owalnego.
Rozwój krążenia wieńcowego kończy się prawdopodobnie między 37. a 44. dniem ciąży.
Jakie wady serca wykrywa echokardiografia?
Echokardiografia płodowa pozwala na wykrycie licznych zaburzeń układu krążenia, takich jak:
- zaburzenia rytmu serca,
- tetralogia Fallota,
- wady zastawek,
- wspólny kanał przedsionkowo-komorowy,
- przełożenie dużych naczyń krwionośnych,
- hipoplazję lewego i prawego serca.
Zaburzenia rytmu serca
Zaburzenia rytmu serca występują wtedy, gdy rytm serca odbiega od normy właściwej dla danego wieku: zbyt szybki rytm oznacza tachykardię, a zbyt wolny bradykardię. Bywa, że rytm jest też nieregularny. Arytmie, czyli zaburzenia rytmu serca, mogą pojawiać się sporadycznie, okresowo lub mieć charakter ciągły. Zdarzają się w każdym wieku, nawet w okresie płodowym.
Zaburzenia rytmu serca u płodów występują w około 1–2% przypadków. Ich diagnozowanie stało się możliwe właśnie dzięki powszechnemu stosowaniu badań ultrasonograficznych u ciężarnych oraz echokardiografii płodowej. Nieregularny rytm serca może mieć różne pochodzenie, przy czym najczęściej przyczyna leży po stronie płodu. Mogą to być guzy, wady serca, stany zapalne czy nieprawidłowości w obrębie układu bodźcoprzewowdzącego. Czynniki matczyne obejmują natomiast zaburzenia pracy łożyska, choroby przewlekłe oraz stosowanie niektórych leków. Zarówno tachykardia jak i bradykardia mogą prowadzić do stopniowego pogorszenia funkcji układu krążenia płodu, a w skrajnych przypadkach do zagrożenia jego życia, zwłaszcza gdy serce jest osłabione przez wady czy infekcje. W przypadku istotnej bradykardii (poniżej 100/min) lub tachykardii (powyżej 200/min) zaleca się leczenie, polegające na podawaniu leków matce. Jeśli terapia nie przynosi efektów i stan płodu się pogarsza, może być konieczne wcześniejsze rozwiązanie ciąży.
Tetralogia Fallota
Tetralogia Fallota (TOF) to wrodzona, złożona wada serca, która składa się z czterech (stąd nazwa “tetralogia”) anatomicznych nieprawidłowości. Wady te powodują zaburzenia przepływu krwi przez serce oraz do płuc, co skutkuje niedotlenieniem organizmu. Tetralogia Fallota jest jedną z najczęstszych siniczych wad serca (wad, które prowadzą do niedotlenienia i sinicy). Stanowi bowiem aż 9% wszystkich wrodzonych wad serca. Nieprawidłowości składające się na Tetralogię Fallota to:
- Zwężenie drogi odpływu prawej komory: Utrudnia przepływ krwi z prawej komory do płuc, co zmniejsza ilość krwi natlenowanej.
- Ubytek przegrody międzykomorowej: Otwór w przegrodzie oddzielającej prawą i lewą komorę, co pozwala na mieszanie się krwi bogatej w tlen z krwią ubogą w tlen.
- Przemieszczenie (dekstropozycja) aorty: Aorta jest przesunięta w prawo, znajduje się nad ubytkiem przegrody międzykomorowej i może otrzymywać krew zarówno z prawej, jak i z lewej komory, co prowadzi do mieszania się krwi utlenowanej z nieutlenowaną.
- Przerost prawej komory: W wyniku zwężenia drogi odpływu, prawa komora musi pracować ciężej, co prowadzi do jej pogrubienia (przerostu).
Tetralogia Fallota jest leczona chirurgicznie, zwykle w pierwszym roku życia dziecka. Operacja polega na naprawie ubytku przegrody międzykomorowej oraz poszerzeniu drogi odpływu z prawej komory (często z korekcją zastawki płucnej).
Wady zastawek
Zastawki serca to struktury anatomiczne zbudowane z tkanki łącznej, które pełnią kluczową rolę w kontrolowaniu jednokierunkowego przepływu krwi przez serce. Działają one jak “zawory”, które otwierają się i zamykają, aby zapobiegać cofaniu się krwi, a także zapewniają, że krew przepływa w odpowiednim kierunku, z jednej części serca do drugiej oraz z serca do dużych naczyń krwionośnych (aorty i tętnicy płucnej).
W sercu znajdują się cztery zastawki: zastawka mitralna (między lewym przedsionkiem a lewą komorą), zastawka trójdzielna (między prawym przedsionkiem a prawą komorą), zastawka aortalna (między lewą komorą a aortą), zastawka płucna (między prawą komorą a tętnicą płucną).
Każda z tych zastawek ma za zadanie otwierać się, aby przepuścić krew, a następnie zamykać się, aby zapobiec jej cofaniu. Gdy zastawki nie funkcjonują prawidłowo, mogą występować różne wady zastawkowe, takie jak zwężenie (stenoza) lub niedomykalność (regurgitacja).
- Zwężenie zastawki aortalnej lub płucnej: Oznacza, że dana zastawka staje się węższa lub sztywniejsza, co utrudnia przepływ krwi przez nią. Może to prowadzić do zwiększonego obciążenia dla serca, które musi pracować ciężej, aby przepompować krew przez zwężoną zastawkę.
- Niedomykalność zastawek (niewydolność zastawkowa, regurgitacja): Oznacza, że zastawka nie zamyka się prawidłowo, co prowadzi do cofania się krwi przez zastawkę, zamiast przepływu w odpowiednim kierunku. Cofanie się krwi powoduje, że serce musi pompować dodatkową ilość krwi, co z czasem może osłabić jego funkcję. Nie domykać może się zarówno zastawka mitralna, jak i aortalna.
Wady zastawkowe, zarówno zwężenia, jak i niedomykalność, mogą prowadzić do poważnych powikłań, jeśli nie są odpowiednio leczone. W wielu przypadkach konieczne jest leczenie chirurgiczne. W celu przywrócenia prawidłowego przepływu krwi i zapobiegania niewydolności serca zastawka może być naprawiona lub wymieniona na całkiem nową.
Wspólny kanał przedsionkowo-komorowy
Wspólny kanał przedsionkowo-komorowy jest wrodzoną wadą serca polegającą na nieprawidłowej budowie przegrody międzyprzedsionkowej, międzykomorowej oraz zastawek przedsionkowo-komorowych. Oznacza to, że w sercu występuje duży ubytek w przegrodach oddzielających przedsionki i komory, a także jedna wspólna zastawka przedsionkowo-komorowa zamiast dwóch oddzielnych (zastawki mitralnej i trójdzielnej). Na wadę tę składają się następujące elementy:
- Ubytek przegrody międzyprzedsionkowej: Występuje otwór w przegrodzie oddzielającej prawy i lewy przedsionek serca.
- Ubytek przegrody międzykomorowej: Występuje otwór w przegrodzie oddzielającej prawą i lewą komorę
- Wspólna zastawka przedsionkowo-komorowa: Zamiast dwóch oddzielnych zastawek (mitralnej po lewej i trójdzielnej po prawej), istnieje jedna wspólna zastawka, która nie zamyka się prawidłowo, co prowadzi do nieprawidłowego przepływu krwi.
Skutki wspólnego kanału przedsionkowo-komorowego:
- Mieszanie krwi utlenowanej z nieutlenowaną: Z powodu ubytków w przegrodach serca, krew bogata w tlen (z lewej strony serca) miesza się z krwią ubogą w tlen (z prawej strony serca), co prowadzi do zmniejszenia ilości tlenu dostarczanego do narządów i tkanek.
- Przeciążenie prawej strony serca: Nadmiar krwi może przepływać do prawej strony serca i płuc, co prowadzi do przeciążenia prawej komory i płuc. Z biegiem czasu może to wywołać objawy niewydolności serca i nadciśnienia płucnego.
- Niedomykalność zastawki: Wspólna zastawka przedsionkowo-komorowa zwykle nie zamyka się prawidłowo, powodując cofanie się krwi do przedsionków (niedomykalność), co dodatkowo przeciąża serce.
Zwykle wada ta wymaga operacji w pierwszych miesiącach życia dziecka. Operacja polega na zamknięciu ubytków w przegrodach między przedsionkami i komorami oraz na rekonstrukcji wspólnej zastawki przedsionkowo-komorowej w dwie osobne zastawki (mitralną i trójdzielną).
Przełożenie dużych naczyń krwionośnych
Przełożenie dużych naczyń krwionośnych to wrodzona, sinicza wada serca, w której dochodzi do nieprawidłowego połączenia głównych naczyń krwionośnych wychodzących z serca. W tej wadzie aorta i tętnica płucna są “zamienione miejscami”, co zaburza normalny obieg krwi przez serce i płuca.
W prawidłowej anatomii serca krew uboga w tlen przepływa z prawej komory do tętnicy płucnej, która prowadzi ją do płuc, gdzie jest natleniana. Z kolei krew bogata w tlen wraca z płuc do lewej komory i przepływa przez aortę, która dostarcza natlenowaną krew do reszty ciała.
W przypadku przełożenia dużych naczyń role te są odwrócone:
- Aorta odchodzi od prawej komory i prowadzi krew ubogą w tlen do reszty ciała.
- Tętnica płucna odchodzi od lewej komory i prowadzi krew bogatą w tlen z powrotem do płuc.
Skutki wady:
W wyniku tej nieprawidłowości krążenie krwi działa w dwóch odizolowanych obiegach: krew uboga w tlen krąży po ciele, a bogata w tlen krąży jedynie między sercem a płucami. Prowadzi to do niedotlenienia organizmu.
Przełożenie dużych naczyń krwionośnych wymaga leczenia chirurgicznego w celu przywrócenia prawidłowego przepływu krwi.
Hipoplazja lewego i prawego serca
Hipoplazja lewego i prawego serca to ciężkie wrodzone wady serca, które polegają na niedorozwoju jednej z dwóch głównych części serca: lewej lub prawej. W obu przypadkach dochodzi do znacznego ograniczenia funkcji serca, co uniemożliwia normalny przepływ krwi i wymaga leczenia chirurgicznego w pierwszych dniach lub tygodniach życia dziecka.
Hipoplazja lewego serca: Lewa strona serca – odpowiedzialna za pompowanie natlenowanej krwi do całego organizmu – jest niedorozwinięta. Oznacza to, że struktury takie jak lewa komora, zastawka mitralna, zastawka aortalna oraz aorta są znacznie mniejsze niż normalnie, a czasami niemal nieczynne.
Hipoplazja prawego serca: Prawa strona serca – odpowiedzialna za pompowanie krwi do płuc – jest niedorozwinięta. To powoduje, że krew nie może prawidłowo przepływać do płuc w celu natlenienia.
Leczenie hipoplazji lewego i prawego serca polega na serii operacji, które mają na celu poprawę przepływu krwi w organizmie. W przypadku hipoplazji lewego serca wykonuje się trzyetapowe operacje: Norwooda, Glenna i Fontana, które umożliwiają prawidłowe krążenie krwi. W hipoplazji prawego serca operacje, takie jak Glenna i Fontana, pomagają skierować krew ubogą w tlen bezpośrednio do płuc, a w obu przypadkach może być konieczny przeszczep serca (w cięższych sytuacjach).
Na czym polega echo serca płodu?
Echo serca płodu w Serafin Clinic zawsze wykonywane jest przez doświadczonego specjalistę, który w pierwszej kolejności przeprowadza z pacjentką szczegółowy wywiad lekarski. Jest to bardzo ważne, ponieważ wówczas może poznać, jakie były wskazania do jego przeprowadzenia. Samo badanie jest całkowicie bezpieczne, bezbolesne. Pacjentka kładzie się na kozetce. Następnie lekarz nakłada na jej brzuch specjalny żel i przykłada do niego głowicę wysokospecjalistycznego aparatu USG, który umożliwia wykonanie badania echokardiograficznego. Ta z kolei emituje wiązkę ultradźwięków, która następnie jest w różnym stopniu pochłaniana przez tkanki (w zależności od ich gęstości). Następnie wiązka ta odbija się od tkanek i wraca z powrotem do aparatu ultrasonograficznego, który przetwarza zebraną w ten sposób informację na obraz widziany później przez lekarza na ekranie. Obraz generowany jest w czasie rzeczywistym, co pozwala na natychmiastową ocenę i podjęcie dalszych decyzji. Technicznie badanie to nie różni się niczym od standardowego badania prenatalnego wykonanego aparatem USG. Warto pamiętać, że emitowane przez aparat USG ultradźwięki nie są w żadnym stopniu szkodliwe ani dla matki, ani dla rozwijającego się płodu. Jest to badanie całkowicie bezpieczne i może być wykonywane bez obaw o zdrowie maleństwa. W Serafin Clinic w Gliwicach realizujemy je od 19. nawet do 29-30 tygodnia ciąży. W uzasadnionych przypadkach można je wykonać również wcześniej, tj. od 12. tygodnia ciąży. Echo serca płodu trwa od kilkunastu do kilkudziesięciu minut, w zależności od warunków panujących w trakcie badania.
Czy do echa serca płodu kobieta musi się przygotować?
Echokardiografia płodowa nie wymaga od ciężarnej żadnych szczególnych przygotowań. Zaleca się jednak, aby kilka dni przed badaniem (oraz w dniu badania) nie nakładać na brzuch żadnych kremów, balsamów czy oliwek. Bezpośrednio przed wejściem do gabinetu warto też zrobić sobie krótki spacer, by macica w trakcie badania była bardziej napięta. Niezwykle istotne jest również odpowiednie nawodnienie organizmu. W godzinach poprzedzających echo serca płodu ciężarna powinna wypić ok. 3 szklanki wody.
Dlaczego warto wykonać echo serca płodu?
Echokardiografia płodu niesie za sobą wiele korzyści. Przede wszystkim pozwala wykryć schorzenia i nieprawidłowości takie, jak: tetralogia Fallota, hipoplazja serca czy nieprawidłowe ułożenie dużych naczyń krwionośnych, już na wczesnym etapie ciąży. Wiedza, jakiej dostarcza to badanie w niektórych przypadkach daje możliwość przeprowadzenie operacji u dziecka będącego jeszcze w brzuchu mamy, co z kolei zwiększa jego szanse na przeżycie tuż po porodzie. Jeśli natomiast operacja na etapie życia płodowego jest niemożliwa, lekarze zyskują więcej czasu na opracowanie planu leczenia, które zostanie wdrożone bezpośrednio po narodzinach dziecka.
Korzyści badania:
- wczesne wykrycie schorzeń i nieprawidłowości anatomicznych w budowie serca i klatki piersiowej płodu,
- możliwość szybkiej ingerencji chirurgicznej po wykonaniu badania,
- zapewnienie odpowiedniej opieki neonatologicznej po narodzinach dziecka,
- badanie całkowicie bezbolesne i bezpieczne dla matki oraz dziecka,
- badanie nieinwazyjne,
- nie ma konieczności przygotowania się do badania,
- brak rekonwalescencji po badaniu,
- poczucie bezpieczeństwa,
- natychmiastowe wyniki,
- badanie wykonywane jest przez doświadczonego lekarza.
Jakie są wskazania do echokardiografii u płodu?
Chociaż echokardiografia płodowa jest kluczowym badaniem w diagnostyce wielu wad układu krążenia, nie jest ona rutynowo wykonywana u każdej ciężarnej. Lekarze zalecają to badanie w przypadku podejrzenia wady serca u płodu lub wystąpienia zaburzeń rytmu serca. Echo serca jest również wskazane, gdy u płodu zdiagnozowane są inne wady lub gdy w rodzinie występują jakieś choroby, także spoza układu krążenia. Oczywiście na echo serca płodu może zgłosić się tak naprawdę każda kobieta w ciąży, również ta która nie ma wskazań medycznych ani obciążeń rodzinnych, ale chciałaby kompleksowo zadbać o zdrowie swojego maluszka i wykonać wszystkie dostępne badania diagnostyczne.
Wskazania do badania obejmują:
- Podwyższoną przezierność karkową (NT) u płodu w pierwszym badaniu prenatalnym.
- Obrzęk uogólniony.
- Obecność wrodzonych chorób serca u rodziców lub bliskich krewnych.
Dodatkowo, echokardiografia powinna być przeprowadzona w następujących sytuacjach:
- Cukrzyca ciążowa u matki.
- Fenyloketonuria u matki.
- Choroby tkanki łącznej, takie jak kolagenozy czy toczeń.
- Schorzenia autoimmunologiczne, np. choroba Hashimoto.
- Przyjmowanie leków przeciwpadaczkowych lub innych leków stosowanych w chorobach przewlekłych.
- Obciążony wywiad rodzinny dotyczący wad serca lub wcześniejsze urodzenie dziecka z taką wadą.
- Infekcje w czasie ciąży, takie jak różyczka, wirus coxsackie, toxoplazmoza, parwowirus B19.
- Wiek ciężarnej powyżej 35 lat.
- Dziedziczne wady genetyczne w rodzinie.
- Ryzyko konfliktu serologicznego (matka Rh-, ojciec Rh+).
- Podejrzenie występowania genetycznych wad płodu.
- Nieprawidłowe wyniki badania USG.
Jakie są przeciwwskazania do echa serca płodu?
Przeciwwskazania:
Echo serca płodu jest badaniem całkowicie nieinwazyjnym, dlatego nie ma żadnych przeciwwskazań do jego wykonania.
Badanie echokardiograficzne płodu – ciąża pojedyncza – dr hab. n. med. Agata Włoch | 500 zł |
Badanie echokardiograficzne płodu – ciąża mnoga – dr hab. n. med. Agata Włoch | 600 zł |